İçimizdeki Çocuk

İçindeki çocukla konuşmak ister misin?

“Bugün seninle birlikte vakit geçirmek, senin için birşeyler yapmak istiyorum.

Bugünümü sana ayırdım.

Şimdi sadece seni dinlemek istiyorum.

Tüm gürültülere inat seni duymak istiyorum.

Kahve içmek ister misin?

Ya da birlikte yürüyüşe çıkalım mı?

Çok yorgunsun biliyorum.

Üzdüm seni, hiç duymadım acı veren sesini ama geçti bak!

Artık sadece senin için yaşamayı seçiyorum.

Tüm seslerden uzak sadece seni dinliyorum…”

Çocuk cevap verdi;

“Olmasını beklediğin düşler arasında sıkışıp kaldın. Zaman acımasızca geçti! Bırak olmasın istediklerin, hayallermiş sal gitsin. Şimdi koşsanda yetişemeyecek gibisin! Yetişmek zorunda değilsin!

Sakinleş aradığın sadece bendim.

Kırdılar, üzdüler, acıttılar hepsinde ben buradaydım. Kimseye ihtiyacın yoktu.

Şimdi üzgünsün. Ömür boşa geçti sanıyorsun. Hayır asıl film şimdi başlıyor. Dünya sadece bir deneyim sahasıydı bunu anlaman gerekiyordu. Beni bulman için yaşadıklarının hepsi bir oyundu. Sense ölüm var sanıyorsun. Hayır. Ölüm yok. Ölüm dünyanın bir anda yok olması, ölüm acıların son bulması, ölüm rüyadan uyanır gibi gerçeğe ulaşmandır.

Tek şartı oraya gitmeden beni tanımandır.

Halen hayıflanıyor musun? Ömür geçti gitti diye…

Geçmedi. Sonsuz bir hayat hemde gerçek bir hayat seni bekliyor.

Tek şartı ne biliyor musun?

Sessizce her ne yaşadıysan kabule geç! Sus lanet okuyup durma geçmişe, sevgi görmedim diye şikayet etme! Hayatı kaçırdım diye birilerine söylenme! Kimseyi suçlama aksine onlara teşekkür et. Onlara gösterdiğin sabır kadar karşılık bulacaksın. Her ne olurlarsa olsunlar onlarla kalben helalleş!

Sus ve yüreğinin sesini dinle!

Hepsi yaşandı ve bitti.

Soruyorum sana;

Kim gelip de mutlu gitmiş ki?

Demek ki film burada bitmiyor, başka bir alem var. Buradaki hesapları kapatır çokca affedersen bir o kadar çok güzelliklere kavuşacaksın.

Karar senin…”